گرنه خورشید فلک خاک نشین ره تست

پس چرا هر سحر افتاده به جولان گه تست

هر کجا می گذری شعلهٔ آه دل ماست

هر طرف می نگری جلوه روی مه تست

خاک درگاه تو سر منزل آسودگی است

نیک بخت آن سر شوریده که بر درگه تست

دیده تا زلف و زنخدان تو را یوسف دل

گاه در گوشهٔ زندان و گهی در چه تست

هیچم از کار دل غمزده آگاهی نیست

تا مرا آگهی از غمزهٔ کارآگه تست

کاشکی خون مرا تیغ محبت می ریخت

بر سر خاک شهیدی که زیارت گه تست

تو سهی سرو خرامان ز کجا می آیی

که دل و جان فروغی همه جا همره تست